«ژرف‌اندیشی در تفکر سیستمی»

تفکر سیستمی یکی از حوزه‌های علمی پویا‌شناسی سیستم است که می‌تواند شیوه تفکر به موضوعات را با توجه به آشفتگی‌های محیطی و سرعت تغییرات پدیده‌ها بهبود دهد. اولین بار تفکر سیستمی توسط جی‌فارستر استاد دانشگاه MIT در سال ۱۹۵۶ مطرح شد. در این نوع تفکر نگرشی، تأکید بر درک همه ابعاد موضوعات و پدیده‌ها است به نوعی که با گردآوری اطلاعات و تحلیل آن‌ها بتوان نتایج بهتری به دست آورد. در تفکر سیستمی فهم هم‌زمان کل‌نگری و جزءنگری در تعاملی حیرت‌انگیز به درک بهتر الگوهای حاکم بر پدیده‌ها کمک می‌کند و با استفاده از مهارت‌های تفکر سیستمی می‌توان به رخدادهای پنهان و پیدای پدیده‌ها در شرایط مختلف و پیچیده محیطی نگاهی علمی و کاربردی داشت. به همین منظور بر مطالعه و تحقیق روی اصول، مبانی، کارکردها و روش‌های تفکر سیستمی بیش از پیش تأکید می‌شود، زیرا تفکر سیستمی میزان شناخت و آگاهی انسان را نسبت به پدیده‌ها به شدت ارتقا می‌دهد و تأثیر شگرفی بر ژرف‌اندیشی و تحلیل‌های علمی افراد دارد.

کتاب حاضر تلاش دارد تا ضمن معرفی سیستم و اجزای آن، الگوها، اطلاعات و تجزیه‌وتحلیل آن‌ها و … را به صورتی سیستمی و یکپارچه ارائه نماید. مطالعه این کتاب ارزشمند، ضمن افزایش مهارت‌های تفکر سیستمی می‌تواند به درک بهتر شرایط محیطی، ایجاد الگوی ذهنی و رفتاری و بهبود عملکرد افراد با ایجاد تصویر کلان از پدیده‌ها کمک نماید تا درک روابط اجزا با یکدیگر و میزان تأثیرگذاری و تأثیرپذیری آنان حاصل و تحلیل‌ها و تصمیمات بهتری در مواجهه با پدیده‌ها و رخدادها اتخاذ شود.

دکتر آذر صائمیان؛ رئیس هیأت مدیره اتحادیه انجمن‌های علمی، فناوری، نوآوری و تجاری‌سازی – آبانماه ۱۳۹۸