هنگامی که از جو صحبت می‌شود، افراد عادی تصویری از جو زمین که همچون هاله‌ای تمام وجوه زندگی آنها را احاطه کرده است، به یاد می‌آورند. در گفتگوهای روزانه در سازمانها و نهادها، واژه‌های جو متشنج، جو مسموم، جو ناآرام و … بارها به کار برده می‌شود. حال این که کمتر به مفاهیم علمی آن توجه می‌شود و روش‌های شناخت آن نیز کمتر مورد تحقیق قرار می‌گیرد. از نظر لغوی جو عبارت است از اطراف و یا آنچه که بر چیز دیگری احاطه دارد. جو سازمانی یک موضوع ملموس و عینی در سازمان نیست. بدین لحاظ بعضی از صاحبنظران در پاسخ به این سؤال که آیا سازمانها دارای جو هستند؟ پاسخ منفی می‌دهند. در مقابل عده‌ای دیگر بر این باورند که آنچه شخصیت و فردیت سازمان را مشخص می‌کند، اتمسفر یا جو سازمانی است. جو سازمانی را با استفاده از شواهد و نشانه‌های عینی موجود در سازمان می‌توان شناخت. یکی از شاخص‌های قابل بررسی در ارتباط با جو سازمانی، الفت و محبتی است که افراد به یکدیگر و به سازمان (محیط کار خود) دارند. در گستره واقعیت‌های روزمره زندگی، این امر قابل اثبات است که آدمی تا به چیزی دلبستگی نداشته باشد، هرگز در جهت رسیدن به آن تلاش نخواهد کرد. از سوی دیگر باید در نظر داشت که مقوله محبت در بستر ایدئولوژی‌ها و فرهنگ‌ها، معنای خاصی را یافته و جلوه ویژه‌ای دارد. طبیعی است که، ماهیت ارتباط در فرهنگ دینی، رابطه‌ای زایشی با ارزش‌های برخاسته از پذیرش قادر مطلق برای هستی دارد. همچنین یکی دیگر از مواردی که در خصوص جو سازمانی بایستی مدنظر قرار گیرد مفهوم فرهنگ سازمانی است که رابطه تنگاتنگی با آن دارد. این کتاب که با عنوان مدیریت جو سازمانی تهیه و تنظیم گردیده است سعی دارد با رویکردی جامع به بررسی چگونگی مدیریت جو در سازمان بپردازد. در این راستا مولفین با بررسی ادبیات و مطالعات پژوهشی صورت گرفته با محوریت موضوع موصوف، ابتدا به تدوین مدلی ترکیبی مطابق نگاره زیر پرداختند. همانطور که در مدل زیر مشاهده می‌گردد مدیریت جو در سازمان از سه بخش تشکیل می‌شود.