توماس و ولتهوس براي اولين بار بحث توانمندسازي روانشناختي كاركنان را مطرح كردند. آنان توانمندسازي روانشناختي را حاصل انگيزشى درونى مى‌دانند. آنان با تأكيد بر چند وجهى بودن توانمندسازى روانشناختى، ابعاد چهارگانه احساس معنى‌دار بودن، احساس شايستگى، احساس داشتن حق انتخاب و احساس موثر بودن را براى آن در نظر گرفته‌اند و اسپریتزر با انجام پژوهشى، نسبت به اندازه‌گيرى و اعتباريابى چهار بُعد مذكور اقدام نمود. سپس بُعد اعتماد را وتن و کمرون به استناد به پژوهش ميشرا به چهار بُعد ديگر اضافه كردند. بنابراين مى‌توان بر اساس پژوهش‌هاى گذشته، توانمندسازى روانشناختى منابع انسانى را در پنج بُعد احساس شايستگى، احساس موثر بودن، احساس معنى‌دار بودن، احساس خودمختارى و احساس اعتماد مفهوم پردازى نمود. در واقع توانمندسازي روانشناختي به عنوان يك رويكرد نوين انگيزش دروني به معني آزاد كردن نيروها و قدرت دروني افراد و همچنين فراهم كردن بسترها و به وجود آوردن فرصت‌ها براي شكوفايي استعدادها، توانايي‌ها و شايستگي‌هاي كاركنان است. در این کتاب، مولفین با بررسی مطالعات و پژوهش‌های صورت گرفته با محوریت توانمندسازی روانشناختی مدلی جامع با رویکردی ترکیبی مطابق نگاره زیر تدوین نمودند.