تعلق خاطر كاركنان، از پارادايم‌هاي جديد حوزه منابع انساني بوده و به دليل راه‌هاي متنوع بهره‌برداري از آن، تعاريف چندگانه‌اي را داراست. لیکن اكثر تعاريف اذعان می‌دارند كه تعلق خاطر از منابع شخصی و محيطی نشات می‌گيرد.

تعلق خاطر کاری افراد با استعداد، يك رابطه احساسي و هوشي است كه كارمند با شغل، سازمان، مدير و همكارانش داشته و بر روي تلاش‌هاي مضاعف او در كارش تاثيرگذار است. در واقع این چنین می‌توان استنباط نمود که تعلق خاطر کاری يك مفهوم نسبتا جديد و گسترده در زمينه روانشناسی و مديريت منابع انسانی است. در تعلق خاطر، افراد در ايفاي نقش خود تمام ابعاد فيزيكي، شناختي و عاطفي خويش را بكار گرفته يـا ابراز مي‌كنند. فقدان تعلق خاطر منفك كردن خويش از نقش‌هاي كاري است. در فقدان تعلق خاطر افراد به طور فيزيكي، شناختي و عاطفي از نقش‌هاي كاري خويش جدا هستند.

در راستای تبیین و تشریح مقوله تعلق خاطر، مولفین نوشتار حاضر را در قالب چهار فصل ساختاربندی نموده‌اند. به گونه‌ای که در فصل اول تعاریف و ابعاد تعلق خاطر، در فصل دوم پيش‌آيندهاي تعلق خاطر (اعم از منابع شغلي، شخصي، سازماني و الزام‌هاي شغلي)، در فصل سوم پیمایش‌های تعلق خاطر و در نهایت در فصل چهارم نیز ابزار سنجش تعلق خاطر ارایه گردیده است. در قسمت پیمایش‌های تعلق خاطر به بررسی رابطه بین تعلق خاطر با متغیرهایی مانند انگيزش شغلي، فضیلت سازمانی، تعهد سازمانی، اخلاق کار اسلامی، رفتار شهروندی سازماني، رهبری خدمتگزار، يادگيري سازماني، معنویت، برندینگ کارفرما پرداخته شده است. در فصل چهارم نیز مقياس تعلق خاطر کاری اوترچت (نسخه خارجی و ایرانی) مورد بحث قرار گرفت و در انتهای فصل نیز تعداد سه پرسشنامه جهت اندازه‌گیری میزان تعلق خاطر کارکنان ارایه گردیده است. در پایان از تمامی اساتید و دانشجویان عزیز خواستاریم که در راستای هر چه بهتر شدن این مجموعه، نظرات خود را به ایمیل a_rastgar_2005@yahoo.com ارسال نمایند.

                                                                             دکتر عباسعلی رستگار (دانشیار دانشکده مدیریت دانشگاه سمنان) –  جواد فقیهی‌پور – جواد قلیچ‌لی – بهار ۱۳۹۴