بررسی‌ها حاکی از آن است که اعتماد، عنصر كليدي مشاركت سازمانی به شمار می‌آید. از طرفی اعتماد با قدرت رابطه تنگاتنگی دارد، چرا که واگذاری قدرت تنها زماني مي‌تواند به تقويت همكاري و همچنین عملكرد سازماني منجر شود، كه در سازمان اعتماد وجود داشته باشد. به نوعی اعتماد را می‌توان «قدرت بدون اجبار» دانست. در واقع ديگران همان كاري را انجام مي‌دهند كه ما از آنها انتظار داريم، بدون اينكه آنها تحت نظارت و یا اجبار باشند. البته لازمه این قدرت، عمل به تعهدات، حسن‌نيت و صلاحيت می‌باشد.

از سویی اعتماد یکی از جنبه‌های محوری فرهنگ دانش‌مدار است. بدون درجه بالایی از اعتماد بین کارکنان، آنها در خصوص اهداف و رفتار‌های یکدیگر بدبین خواهند شد و از تسهیم دانش با یکدیگر سر بار خواهند زد. ایجاد روابط مبتنی بر اعتماد بین افراد و گروه‌ها به تسهیل فرآیند تسهیم دانش کمک چشمگیری خواهد کرد. نبود اعتماد میان کارکنان یکی از مهمترین موانع تسهیم دانش است.

همچنین اعتماد، کلید اصلی برای توسعه روابط بین فردی به شمار می‌رود. سطح پایین اعتماد باعث می‌شود که کارکنان جریان اطلاعات را در سازمان منحرف کنند و سوء‌ظن و بد‌گمانی در بین کارکنان رواج یابد و ارتباطات باز و صادقانه در سازمان از بین برود و تصمیمات سازمان کیفیت مطلوبی نداشته باشد. در واقع می‌توان وجود اعتماد در سازمان را از به عنوان مهمترین ویژگی سازمان‌های بالنده ذکر نمود.

در این نوشتار، مولف در راستای واکاوی مفهوم اعتماد در سازمان، به بررسی و مرور پژوهش‌ها و مطالعات صورت گرفته با محوریت اعتماد سازمانی پرداخت،که منجر به تدوین مدلی ترکیبی گردید که منطبق بر همین مدل، ساختار کتاب حاضر تدوین گردید. به‌گونه‌ای که مطالب در سه فصل منسجم از منظر خوانندگان محترم خواهد گذشت.