حقيقت جامعه امروزي اين است که اگر انسانها، احساس بهتري نسبت به کاري داشته باشند، موفقيت‌شان در آن کار بيشتر ‏خواهد بود. سازمان‌ها نيز از اين موضوع مستثني نيستند. زيرا اگر سازمان‌ها اعتماد به نفس بيشتري داشته باشند، براي ادامه کار ‏انرژي بيشتري مي‌‌‌گيرند و احتمال موفقيت‌شـان بيشتر مي‌شود. «گارتنر»، اطمينان سازماني را اين‌گونه تعريف کرده است: «يک مفهوم و فلسفه سازماني که ازطريق ترکيب و تعامل عواملي چون ‏عملکرد سازمان و موقعيت رقابتي، فرهنگ سازماني، تمايلات و مقاومت‌ها در مقابل تغيير و توان سرمايه گذاري سازماني، ايجاد ‏مي‌شود‎. سوال اساسي اين است که عوامل ايجاد و افزايش اعتماد به نفس در سازمان‌ها چيست؟ سازمان‌ها چگونه اعتماد به نفس خودشان ‏را افزايش دهند؟ و بالاخره از چه طريقي مي‌توانند، موفقيت خودشان را تضمين کنند؟ زيرا اطمينان سازماني، لزوما ضامن ‏موفقيت نيست، زيرا عوامل محيطي سازمان از جمله تهديدات محيطي يا فراهم نيامدن فرصت‌هاي محيطي مي‌توانند مانع اين ‏موفقيت شوند.‎ در تحقيقي که از ارديبهشت سال ۱۳۸۲ تا اسفند سال ۱۳۸۳ به طول انجاميد، با ۹۷۱ سازمان بزرگ و موفق از ۸ کشور اروپايي ‏‏(بلژيک، فرانسه، آلمان، ايرلند، هلند، اسپانيا، سوئد و انگلستان) در زمينه‌هاي مختلف ازجمله، ارزيابي و تحليل عملکرد، ‏فرهنگ سازماني، مشتري‌مداري، مديريت استراتژيک، برنامه‌ريزي استراتژي، سرمايه‌گذاري و…، مکاتبه شد و مصاحبه به ‏عمل آمد که نتايج آن را در قالب موضوعات زير مي‌توانيد مطالعه کنيد. سازمان‌هاي مورد تحقيق در زمينه‌هاي توليدي، مالي، ‏صادرات و واردات، خدمات و حتي کسب وکار الکترونيک فعاليت داشتند. نتايج تحقيق در قالب طراحي شاخص سنجش ‏اطمينان و اعتماد به نفس کسب و کار سازماني به شکل مقايسه‌اي با توصيف مزايا و معايب ممکن در شرايط مختلف ارائه و ‏در انتها، اثرات و راهکارهاي پيشنهادي براي سازمان‌هاي ايراني نيز توصيف مي‌شود. ‏امروزه اطلاعات و دانش با زندگی بشر چنان درهم آمیخته شده است که عصر حاضر را عصر اطلاعات نامیده‌اند. طبق گفته ‏آلوین تافلر بی‌سواد قرن ۲۱،كسانی نخواهند بود كه خواندن و نوشتن نمی‌دانند، بلكه كسانی هستند كه نتوانند یاد بگیرند یا یاد ‏دهند. در این شرایط نقش انسان در سازمان و نوع نگاه به او، سهم بسزایی در موفقیت یا شکست سازمان خواهد داشت. در ‏مدیریت علمی تیلور، انسان چیزی جز ابزار کار تلقی نمی‌شد. با ظهور نهضت روابط انسانی، نوع نگاه به انسان تغییر کرد و به ‏تدریج در کنار منابع مختلف سازمان چون منابع مالی، تکنولوژیک، اطلاعاتی و … منابع انسانی نیز مطرح شد. اکنون صحبت از ‏سرمایه انسانی است. با آغاز هزاره سوم، هر روز نقش منابع انسانی پررنگ‌تر شده و اکنون از آن به عنوان تنها عامل کسب ‏مزیت رقابتی پایدار یاد می‌شود. ضمنا پیشاپیش از کلیه صاحبنظرانی که ما را با انتقادات و پیشنهادهای سازنده و راهگشا و رفع نقایص و معایب کتاب حاضر برای ‏ارتقاء کیفیت آن یاری می‌دهند تشکر و قدردانی می‌نماییم.‏

مولفین