از زمانی که بشر به زندگی اجتماعی روی آورد، برای بقا و تحقق نیازهای خود همواره نیاز به هماهنگی و رهبری در امور خود داشته است. روی آوردن به زندگی قبیله‌ای بیانگر نیاز انسان‌ها به مراودات و همچنین انجام کار‌های گروهی است. امروزه نیز با توجه به پیشرفت‌های علمی و گستردگی علوم مختلف و شاخه شاخه شدن علومی چون مدیریت، نیاز به برنامه‌ریزی و سازماندهی و رهبری بیش از پیش نمایان شده است.

این موضوع در مقیاس بزرگتر یعنی در ابعاد سازمانی برای دستیابی به اهدافی که بازتاب اجتماعی، فرهنگی و حتی فردی را در بر می‌گیرد، دارای اهمیت است. در یک سازمان ورود افراد تازه می‌تواند استراتژی‌ها و راهکارهای سازمانی را به چالش بگیرد و یا حتی نیاز به بازنگری رویه‌ها و دستورالعمل‌ها را باعث شود. با طراحی و برنامه‌ریزی برای یک برنامه توجیه کارکنان در راستای جامعه‌پذیر کردن تازه واردها، آشنایی آنها با نحوه کار سازمانی و تطبیق انتظاراتشان با آنچه پیشتر در ذهن داشته‌اند، می‌تواند کمک شایانی به یکپارچه شدن هر چه سریعتر افراد تازه وارد باشد.

در این کتاب سعی شده است تا به معرفی بخشی از یکی از اصول پایه‌ای مدیریت سازمانی که می‌تواند بازتابی فردی و اجتماعی در محیط سازمان داشته باشد، با عنوان جامعه‌پذیری پرداخته شود که بنظر می‌رسد تا‌کنون مورد بی‌توجهی قرار گرفته است. امید است تا با جرقه‌ای هر چند کوچک برای ایجاد دیدگاه‌های جدید در این باب، در راه بهبود و اثر بخشی روز افزون سیستم مدیریتی کشور گام برداریم.

دکتر جواد فقیهی‌پور – سارا حسینی ارانی / اردیبهشت ۱۳۹۵