درود بر افکاری که میل نوشتن دارند و درود بر دستانی که قدرت نوشتن.  بخش‌های نخست داستان اشکِ فرزانه، سال‌ها پیش توسط برادر عزیزم نوشته شده بود که متأسفانه بنا به دلایلی ادامه نیافت و به پایان نرسید. تا اینکه امسال با پیشنهاد من، این افتخار نصیبم شد که در کنار ایشان و با کمک افکار توانمند و قلم زیبایشان، ادامه داستان را بنویسم و آن را به اتمام برسانم.

آنچه مرا ترغیب به نوشتن در تکمیل داستان نمود، شور و شوق درون برادر عزیزم بود که سال‌ها در خصوص این داستان از ایشان می‌دیدم. امروز برای این کار مشترک، در کنار کسی که بخش اعظمی از قلب من است به خود میبالم.

امیدوارم مورد پسند شما خواننده عزیز قرار گیرد.

در پناه خدا و التماس دعا؛ شهلا مهرعلیئی – تابستان ۱۴۰۱